Informatie Overbergtocht 14 November 2018
3e Overbergtocht
De 3e Overbergtocht start vanuit de gezellige kantine van VV DOVO . We wandelen bijna direct het dorp uit en lopen een leuk stukje langs het 
Valleikanaal. Even door een droge greppel klauteren en we lopen op het terrein van Landgoed de Laan. Het gebied van dit landgoed behoorde tot begin 20e eeuw bij kasteel Amerongen, maar werd rond die tijd aangekocht door een welvarend man uit Den Haag de Hr. C Bos , die het inrichten als privé jachtterrein. Nu is het een prachtig wandelgebied en heeft als hoofddoel de bosbouw en houtkap en verschillende melkvee bedrijven. Na het landgoed lopen we door Overberg een klein dorpje wat opgegaan is in de nieuwe gemeente Utrechtse heuvelrug wat uit 7 verschillende kernen bestaat. Het dorp wordt doorsneden door een drukke spoorlijn aan de enne kant de boerderijen en aan de andere kant de bebouwing. Markant punt in het dorp is het voormalige schuilkerkje de Efratkerk een oud hervormd kerkje met in het interieur een prachtig oud orgel. Na Overberg lopen we de bossen in van het gebied en gaan dan ook letterlijk over de berg , richting Amerongen. De berg waar we over
gaan is de Amerongse berg . De op een na hoogste berg van Nederland is 69 m hoog en maakt deel uit van de Utrechtse Heuvelrug. De bossen op de berg behoren tot de oudste bossen van de provincie en werden in eerste instantie aangelegd door de bewoners van kasteel Amerongen om te dienen als jachtgebied. Nu is het hoofdzakelijk toeristisch gebied waar veel gewandeld en gefietst wordt . De café rust hebben wij in HCR buitenlust in Amerongen . Het oude pand is prachtig ingericht en was in de middeleeuwen een pleisterplaats voor de postkoetsen, en herberg. Wij zitten in een zaaltje apart maar ga eens kijken in de oude galagkamer , zeker de moeite waard. Echt door Amerongen lopen doen we deze keer niet want dat hebben we al vaker gedaan. Na de rust lopen we via de mooie Amerongse bossen terug naar Veenendaal. Nog een klein stukje door een winkelcentrum en we zijn weer terug bij de finish na hopelijk een mooie wandeling. Nog even na praten in de gezellige kantine van VV DOVO waar wij als wandelaars een graag geziene gast zijn en dan tevreden op weg naar huis.
Prettige wandeling Casper Seijn.
Route Overbergtocht
Verslag Bossen, Boerderijen en Kastelen 31 Oktober 2018 Jeannette van Buuren
Organisator: Marjan Smeitink Aantal deelnemers: 67.
Als we om 9.45 uur in Vorden aankomen, zien we in de startlocatie Hotel Bakker veel bekende gezichten. Voor de eerste keer verzorgt Marjan een wandeltocht voor "Samen Op Pad ", die zij de naam “Bossen, Boerderijen en Kastelen” heeft genoemd. Voor nu wil zij er nog “Modder”
aan toevoegen, omdat het de afgelopen nacht zo geregend heeft. We zullen zien.
Om 10.00 uur heet zij de deelnemers welkom in Vorden, de parel in het mooiste gedeelte van Nederland. Ik ga haar vandaag niet tegenspreken, maar ik weet wel beter……
Ze mag een oorkonde uitreiken voor 96 wandeltochten aan de populairste Sopper van alle Soppers: Corrie Hogeweg. Bravo.
Vorden behoort tot de Gemeente Bronckhorst, dat in 2018 uitgeroepen is tot Wandelgemeente van het jaar. Het dorp is prachtig gelegen in het Achterhoekse coulissenlandschap.
We gaan gelijk langs het Kasteel Vorden. Hier vond in 1983 de officiële openstelling plaats van het Pieterpad. Het kasteel dateert uit de 16e eeuw. Particulieren hebben het in 2004 gekocht en in oude glorie hersteld. Het is in een mooi park gelegen met veel zichtlanen.
Daarna gaan we steeds meer het buitengebied in. Wat een rust gaat daar van uit. De een na de andere kolossale boerderij voltrekt zich aan het oog en met het fraaie herfstweer is het werkelijk genieten.
Het tempo is vandaag voor mij te hoog. Ik vertel aan Hans dat ik op de hoek Deldensebroekweg-Riethuisweg de groep ga verlaten om zo de kortste weg te nemen naar Kasteel Hackfort, onze hoofdrust.
Ik heb me laten vertellen, dat de route via het buurtschap Delden ging naar het piepkleine dorpje Wichmond met de supergrote Willibrorduskerk. Dat Marjan bij de 1e wagenrust lekkere brownies en chocolade kruidnoten uitdeelde. En dat men chocomel kreeg. Nou, dat is toch niet misselijk.
Kasteel Hackfort is in het bezit van Natuurmonumenten. In de kasteelmoestuin en de aangrenzende boomgaard worden – net als in vroeger tijden - groenten, fruit en bloemen geteeld voor eigen gebruik.
Ik zet me om 12.00 uur neer in de “Keuken van Hackfort” in het voormalige koetshuis. Al wat te nuttigen valt, is biologisch verantwoord.
Om 13.00 uur is ook de groep gearriveerd, wat betekent, dat om 13.30 uur dat schelle fluitje weer klinkt om te vertrekken.
We volgen een route door het park. Het lijkt wel of de paden aangeharkt zijn. We belanden in een
weiland met veel koeienvlaaien en met het uitzicht op fraaie boerderijen met éénpalige hooibergen.
Als we aan de rand van Vorden zijn, neem ik een andere weg naar de finish. Deze keer heb ik gezelschap van Piet en Kees.
Ik heb me laten vertellen, dat de route langs Kasteel Den Bramel en Huize Het Enzerinck voerde. Dat Marjan bij de 2e wagenrust zoute stengels en mandarijnen uitdeelde. En dat het allemaal heel sfeervol was.
Om 15.50 uur zie ik de groep arriveren in Hotel Bakker.
Als we naar huis willen gaan, start de auto niet. De ANWB wordt gebeld en in afwachting daarvan, keren we terug in het hotel. Daar zien we Marian, Sandra, Sonja en Corrie heel knus bij de open haard een after-party houden. Wij gaan erbij zitten en sluiten op deze gezellige manier de maand oktober af.
Marjan, wat heb jij ons een leuke dag bezorgd. Je hebt het fantastisch gedaan. Klasse.
Dank je wel voor de moeite en met jou al je hulptroepen.
Jeannette van Buuren.
Verslag Het Wijbosch 24 Oktober 2018 Chris Woerden
Alweer heeft Myriam vlak bij een startlocatie van een SOP-tocht een blikvanger gevonden, nu in het Brabantseland van Schijndel is het de “Glazen Boerderij” geworden op het Marktplein. Het is een met 1.6 vergroot multifunctioneel gebouw ontworpen uit een combinatie van diverse Schijndelse boerderijen en waarin een aantal winkels, restaurants, kantoren en ontspanningsruimten zijn gehuisvest. Alle materialen zoals bouwstenen en de sierlijke melkbussen zijn hier vergroot toegepast. Een gebouw met veel glaspanelen en waar op het glas printen zijn aangebracht die de geschiedenis en nostalgie van het verleden verhalen.
Alvorens we van start gaan heeft onze parkoersbouwster nog wat mede te delen omtrent de grote rust en daarbij ook de taak om 2 trouwe deelnemers van de SOP-tochten in het zonnetje te zetten met een oorkonde. We gaan van start met 57 deelnemers in een doorkomend zonnetje en maken eerst even een rondje door het voormalige Schijndel met het aangrenzende kerkdorp Wijbosch wat met Veghel en Sint-Oedenrode nu de gemeente Meierijstad vormen.
We dwalen door het oude deel van het dorp met leuke straatjes en steegjes en over het plein met de kerk, “De boerderij”, kunstwerken en een fontein en via het buitengebied van Houterd verdwijnen we al snel in een afwisselend agrarisch gebied waar de hopteelt niet weg te denken is voor het broodnodige Brabants biertje en gaan daarna het gebied in waar de naam van deze tocht is aan ontleend het, “Wijboschbroek”. Een bijzonder kleinschalig natuurgebied met waterpartijen en met populieren omringde weilanden en volgen smalle onverharde paadjes door het natuurgebied. We komen langs het Millennium kinderbos waar de nu 18 jarige plaatsgenoten een eigen boom hebben staan.
De grote rust vinden we aan de rand van het natuurgebied Het Wijboschbroek in de Schaapskooi, een van de mooiste buiten plekjes van Schijndel met typisch cultureel erfgoed en unieke fauna bewoners met een verscheidenheid van schapenrassen en kakelden kippen met een mooi passend wandelhoedje. Er is hier voor de liefhebber meer te zien zoals een boomgaard, bloementuin en een hopakker met opstallen waar de hopbellen of -bloesem worden gedroogd en voor de bierliefhebbers is hier iets om uit het vat te tappen.
Voor onze lunch kunnen we gebruik maken van het terras of onder de kap van de hooiberg om daar bij de inschrijving de bestelde lunch-versnaperingen te kunnen nuttigen zoals een gezond Brabantsbroodje, een lekkere kop soep en een keuze uit koffie, thee of iets hopachtig en ook met het verzoek om wel je eigen lunchpakket buiten de deur te nuttigen.
Dit is ons keerpunt en hebben nu al ruimschoots kunnen genieten van dit landschap en nu gaan we nog een mooi stuk terug ook en volgen een ander deel van Wijboschbroek met loof- en naaldhout in de kleurrijke pracht van de herfsttinten, slingerende bospaadjes, waterpartijen en een dreef met enkele bruggetjes en geen autoverkeer. We komen langs een schaapsweide waar een schaap verstrikt is geraakt in een draad en door de Soppers daaruit wordt bevrijd. Ook hebben we geleerd van een deskundige hoe men een loslatende schoenzool moet verbinden, een veter en tape is de oplossing, misschien iets voor in onze EHBO-tas. We volgen een mooi door de natuur slingerend beton-pad en afgaande op het verkeersgeluid naderen we weer de bewoonde wereld, maar eerst nog even een kleine ondersteuning aan een jeugdige fietser met een telefoon in zijn hand die hardhandig kwam te vallen. Met onze hulpverlening bleek dat een losgelaten veter om de trapnaaf was getrokken en hij en hierdoor zijn evenwicht niet kon behouden, en na dat hij hiervan was verlost kon hij weer ongeschonden zijn weg vervolgen. We melden ons af in de hal van “t Spectrum, een modern en transparant gebouw als ontmoetingsplek voor diverse activiteiten en waar wij onze parkoersbouwster Myriam bedanken en van A tot Z waarderen als een uitstekende Gastvrouw.
Verslag Het Wijbosch 24 Oktober 2018 Jeannette van Buuren
Het vroeg in de ochtend afreizen vanuit mijn residentie naar de provincie Noord-Brabant is voor mij al een belevenis op zich. Wat een drukte op de snelweg. En dan denk ik, waar gaan die mensen toch naar toe? Hopelijk niet allemaal zoals wij naar de wandeltocht in Schijndel, want dan zou de startlocatie Het Spectrum te klein zijn. Aldaar aangekomen zie ik het ontvangstcomité aan de inschrijftafel zitten. Eerst natuurlijk onze voorman Henk, die de formulieren in ontvangst neemt, naast hem gastvrouw Myriam die de kas beheert en daarnaast zit Rosalien, de kleindochter van Henk, die de stempels hanteert.
Myriam van den Berg, de organisator van de tocht “Het Wijbosch” heet ons om 10.00 uur buiten welkom. Er zijn 57 deelnemers. Ze mag 2 oorkondes uitreiken, aan Hans Oostveen voor 24 tochten en aan Jeichina Sloots voor 144 tochten. Bravo voor beiden.
We krijgen eerst een sight-seeing door het dorp. Schijndel (Skèndel in het dialect) is nu onderdeel van de Gemeente Meierijstad. De Meierij van ‘s Hertogenbosch is een landstreek in oostelijk Noord-Brabant. Historisch vormde zij het noordoostelijke kwartier van het hertogdom Brabant.
We passeren de neogotische Sint –Servatiuskerk uit 1839, daarna een weelderig spuitende fontein en vervolgens De Glazen Boerderij, een marktgebouw met een totaal oppervlak van 1.600 m2, dat winkels, restaurants, kantoren en een wellness centrum bevat.
We lopen door de Pompstraat, het oudste straatje van Schijndel en verlaten het langgerekte dorp om zo te komen in een eeuwenoud agrarisch gebied Houterd, genoemd naar een buurtschap. De wandeling voert door het Wijboschbroek, een zeldzaam nat natuurgebied met unieke flora en fauna, dat een laag gedeelte vormt in de afwatering naar de beek De Aa. Omdat de zon inmiddels achter de wolken vandaan is gekomen, hebben we mooie vergezichten met bomen in herfsttooi.
Aan de Baksdijk heeft ongetwijfeld een prachtige villa gestaan, maar omdat het onderhoud waarschijnlijk achterwege bleef, ligt het er nu in elkaar gedonderd bij. Even later stappen we het Groene Woud van het Wijboschbroek in. De benaming Het Groene Woud is een planologische term die niet voorkomt uit de historie van de streek, maar recent verzonnen is. Smalle paadjes langs brede watertjes volgen. Allemaal goed te lopen. Na een drukke weg overgestoken te hebben, gaan we weer verder in het Groene Woud. Nu echter volgen paadjes, waarbij we te maken hebben met veel neergevallen boomstammen, die inmiddels veelal in de grond vastzitten. Later ligt er zelfs een hele boom dwars over het pad. Onze ouwe knieën worden danig op de proef gesteld. Maar het mag de pret niet drukken, iedereen heeft er wel een grappige opmerking over.
Aan het begin van de weg met de schone naam Martemanshurk, heeft Jan, de echtgenoot van Myriam’s vriendin, de picknicktafel gedekt met een geborduurd tafellaken en kunnen we kiezen uit een zoet broodje en een plak zoete koek. Daarbij nog een sapje.
Opgekikkerd vervolgen we de route en komen zo rond de klok van 13.00 uur aan bij de Schaapskooi Schijndel. Daar worden we vriendelijk ontvangen in de hooiberg. Vriendelijk zijn ook de prijzen en omdat wij vriendelijke mensen zijn nemen we allemaal een consumptie! Toch? Het terrein herbergt oude inheemse schapenrassen, zeldzame kippenrassen, een boomgaard, een Vlaamse schuur en nog veel meer. Dan is er ook nog het Bakhuis, waar ik maar liefst 3 damestoiletten in aantref.
Na deze interessante pauze gaan we langs het kerkdorp Wijbosch - dat tegen de bevolkingskern van Schijndel ligt
en gedeeltelijk is vastgegroeid - verder met het 2e deel van de tocht.
Er volgt een ander stuk Wijboschbroek, wederom een lust voor het oog.
Aan de Pastoor van Vroonhovenstraat is een bewoner zo lief geweest toestemming te geven om daar een “wagenrust” te houden. We mogen een appel, of een mandarijn of een stroopwafel nemen. Ik zie een drietal kabouters in de tuin staan en die hebben een lol, zeg. Mijn eigen plezier is echter ver te zoeken, want mijn zere knie begint heel erg op te spelen. Eigenlijk had ik Jan hier graag gezien, dan kon ik met hem meerijden naar de finish. Nu moet ik verder. Over een fietspad, dat heel fraai door de natuur slingert.
Ik sjok achteraan. Dan komt die Freriks met een alternatief en schiet ik met hem via een ander paadje het bos in om zo 600 meter af te snijden. Dat scheelt weer. Zodoende zien wij in Het Spectrum, achter onze glas cola, de wandelaars om 15.40 uur binnenkomen.
Lieve Myriam, ik heb inderdaad genoten van de mooie Meierij, de parel van het Brabantse land. Mijn dank aan jou en je team is groot.
Ergens zag ik staan: “Fietsen doe je in Brabant”, maar wandelen ook, vind ik.
Jeannette van Buuren.
Verslag 4e Graaf van Burentocht 17 oktober 2018 Myriam van den Berg
De voorbeschouwing van Casper, onze routebouwer van vandaag, maakt ons nieuwsgierig! Een totaal nieuwe route vanuit Tiel in de Betuwe naar het mooie stadje Buren.
Met een volle auto tijden wij op een - alweer - prachtig zonnige dag naar Tiel.
De start is ditmaal niet bij het Van de Valk hotel, maar in het prachtig gerenoveerde stationsgebouw van Tiel. Lieve mensen met een verstandelijke beperking zorgen voor een heerlijk kopje koffie.
Om 10.00 uur staat de teller op 84 wandelaars. Casper heet ons welkom en mag een oorkonde uitreiken. Henk Dikken krijgt zijn 11e oorkonde voor maar liefst 264 SOP-tochten! In 10 jaar SOP heeft Henk op 11 na alle tochten gelopen! Een welverdiend applaus voor onze voorloper, die keer op keer de groep wandelaars op de juiste plek brengt.
Casper meldt ook nog dat we de mooie Tielse-Flipje-stempel in het wandelboekje danken aan Gerrit, vrijwilliger in het Flipje museum.
We stappen aan. Via woonstraten en langs het Rivierenlandziekenhuis komen we in het buitengebied. En niet zomaar een buitengebied, nee, we komen op het mooie landgoed Thedinghsweert. We zien het mooie buitenhuis. De lucht van versgebakken brood maakt duidelijk dat er een bakkerij is. We lopen langs de natuurvoedingswinkel en het fruitbedrijf.
Fruit.... dat zien we meer onderweg, we zijn dan ook in de Betuwe. De peren zijn geplukt, de perenboomgaarden zijn leeg, maar laten ons genieten van de mooie bladverkleuring. Er zijn nog wel heel wat appels aan de bomen, en vergeet de noten niet.
Op een mooi plekje, naast een heel bijzondere hooiberg is de eerste wagenrust. Uit verschillende rugzakken worden zakjes met lekkere chocomini's getoverd. De pauze is kort, we willen immers naar Buren! De vriendelijke hond die onze groep wel gezellig vindt en komt kijken of er iets te snoepen valt, wordt teruggehaald door zijn baasje. Zij voorziet dat hij anders vrolijk met ons mee gaat wandelen.
We komen door het nog net geen 500 zielen tellende Erichem. Dit landelijke dorpje, omringt door boomgaarden, dateert al uit de tijd van de Romeinen.
Dan nadert het doel van onze wandeling, het prachtige, pittoreske Oranjestadje Buren. Ik loop gezellig te kletsen met Jeanette van Buuren (!), die vertelde dat zij ter gelegenheid van het 700-jarig bestaan van het stadje als naamdrager uitgenodigd werd door een feestelijke gelegenheid. Zou haar tante Anna nog een nazaat zijn van Anna van Egmont van Buren, die in 1551 trouwde met Willem van Oranje? Beide echtelieden staan in het centrum van het stadje met hun 
kinderen vereeuwigd.
Casper trakteert ons op een heel mooi rondje Buren. We lopen over en onder de stadswallen, passeren de korenmolen De prins van Oranje en zien de kanonnen, die op het plaatje voor het wandelboekje staan. De dwalen door de straatjes met de monumentale huizen en komen door het schilderachtige hofje achter de mooie Sint Lambertuskerk.
Voordat we bij de rust zijn, lopen we ook nog door het Plantsoen. Ooit stond hier het kasteel van Buren, nu is het een fraai wandelpark met machtige beukenbomen.
De grote rust is bij de Hofhouding, een gezellig café. Van oudsher was dit een smederij. Hoewel het binnen erg gezellig is, kiest de meerderheid voor een plekje op het zonnige terras! Het is hier goed toeven, maar onherroepelijk klinkt het "nog 5 minuten". En met de toevoeging: "Het mooiste gedeelte van de tocht volgt nog". We zijn benieuwd, we hebben al zoveel moois gezien!
We lopen Buren uit en snappen dan de woorden van Casper. We komen op een heel fraai klompen pad. Natuurlijk zijn hier overstapjes, maar deze blijven beperkt tot drie.
Bij één ervan staat een paard in de weg. Het mooie dier staat pal voor het overstapje en laat zich niet gemakkelijk wegvoeren. Wij staan immers op zijn plekje. Attente medewandelaars zorgen ervoor dat iedereen het paard veilig kan passeren.
Dan volgen mooie wandelkilometers over het Errekomsepad, tussen boomgaarden, langs waterlopen. Het is een prachtige
gedeelte van deze wandeling. Een stralend herfstzonnetje doet flink z'n best om de dag nog mooier te maken! Via een doorgang door een hoge haag komen we op het terrein van het Betuws Wijndomein, een van de grotere wijngaarden in Nederland. De druiven zijn net geplukt. De bladen zijn goudgeel verkleurd en steken mooi af tegen de blauwe lucht.
We lopen langs lange rijen met druivenranken. Aan de laatste rijen hangen nog druiven. Deze zijn aan het indrogen. Worden dit rozijnen???
In de wijngaard staan twee flinke tafels met banken rondom, de pauzeplek van de druivenplukkers. Nu mogen wij hier van onze wagenrust genieten. Een sapje en een lekkere koek, wat willen we nog meer!! We zitten wat langer dan gebruikelijk, maar daar heeft niemand moeite mee.
De laatste kilometers volgen. We lopen terug naar Tiel. We komen door het dorpje Kerk-Avezaath.
Wat liggen er toch leuke plaatsjes in de Betuwe!
Een viaduct leidt ons over de A15 en de Betuwe spoorlijn. We lopen de bebouwde kom van Tiel weer binnen. Al spoedig horen we de bellen van de spoorwegovergang rinkelen en weten dat we aan het einde van een heerlijke wandeldag gekomen zijn.
Casper, bedankt!!!
Myriam van den Berg
