Groene Bedstee tocht Wolfheze

14.09.2022 Wolfheze

Om 10.00 uur spreekt Casper Seijn buiten het ontmoetingscentrum Nederveluwe  de geachte aanwezigen kort en bondig toe: “we zijn met 43 personen. Hebben jullie er zin in? Dan gaan we”. Ik zie nog wel Veronique in allerijl arriveren, dus we zijn met z’n  44en.

Eerst gaan we onder het spoor door bij station Wolfheze en komen op het Chaletpark  Lindenhof. De chalets hebben hun beste tijd gehad, hoor ik Gerard zeggen en hij heeft er kijk op, want hij heeft in de bouw gewerkt. Op dit terrein worden we verzocht stapvoets te gaan, meldt een verkeersbord, maar dat doet onze groep altijd al. We doorlopen eerst het gebied Johanna Hoeve. Daar werd in september 1944 een hevige strijd gevoerd tijdens de operatie Market Garden. Nu heerst er stilte en rust. We zien heidevelden en een kleurrijke strook bloemen langs de akkers. We stappen over een pad met veel keien, dus wie oude stenen zoekt, ze liggen hier voor het oprapen!!

Bij Sportcentrum Papendal steken we de doorgaande Amsterdamseweg over en komen in de Vijverberg,  een heidegebied waar de eerste wagenrust is. We kunnen hier even kletsen en de bij de start ontvangen vitaminereep - vol met granen, hazelnoten, chocola en dies meer zij - nuttigen.

In de landgoederen Lichtenbeek en Boschveld is het flink klimmen. We passeren de Stenen Tafel, een overblijfsel van een begraafplaats van een in 1572 gesloten klooster.

En dan komen we in de Groene Bedstee, waarnaar deze tocht is genoemd. De naar elkaar groeiende beukenhaag laat geen zonlicht toe en zal in de afgelopen zomer zeker voor verkoeling gezorgd hebben.

Daarna wordt het behoorlijk klimmen, maar dan zie je ook wat. We passeren n.l. de Christuskoepel. Een rijksmonument uit 1939/1940. Koningin Wilhelmina was zeer bezorgd over de morele verloedering van de maatschappij. Daarom liet zij deze kapel als tegenwicht bouwen met het Christusbeeld in het midden en 7 beelden aan de zijkanten, die de 7 deugden symboliseren: Geloof,  hoop, liefde, rechtvaardigheid, sterkte, gerechtigheid en voorzichtigheid. Met dit in onze oren geknoopt gaan we verder.

Rond 13.00 uur lopen we het chique Oosterbeek binnen. Dit dorp is internationaal bekend om de Slag om Arnhem. Juist in deze week zijn er veel activiteiten die daarmee verband houden. Overal zie je de Airborne-vlag hangen. We hebben de hoofdrust in Grandcafé Schoonoord, waar een tafel in de serre voor ons is gereserveerd. Zo kan ik zien wat iedereen graag nuttigt, zoals kroketten, tosti’s en soep. Ook de koffie, de thee en het bier vloeien rijkelijk.

Na ruim een half uur, zeg maar 3 kwartier, gaan we weer. Velen onder ons hebben eerst nog staan praten met enkele Britse militairen, die wegens de herdenking een week hier in Oosterbeek zijn.

We gaan achter langs het Airborne-museum de Bilderbergbossen in. Een gebied met veel greppels en bruggetjes. Op een gegeven ogenblik horen we steeds militaire vliegtuigen overkomen. Zeker een oefening voor zaterdag en zondag.  Bij de Oude Kloosterweg hebben we de 2^e wagenrust. Wilma en Corrie staan daar met een koek en een sapje. Daar hoor ik dat de route wat ingekort is vanwege de tijd. Misschien jammer voor sommigen, maar je zult mij er niet over horen klagen.

We gaan even verderop door een beroemd spoortunneltje. Hier vonden de inwoners van Wolfheze een veilige plek toen hun dorp onder vuur lag in WOII. Nu lopen wij er bukkend en lachend doorheen. Precies om 16.00 uur zijn we weer bij het station.

Lieve mensen, allemaal bedankt voor de prettige sfeer. Ik heb genoten. Met de goede zorgen van jullie allemaal hebben we weer een mooie dag beleefd. In vrijheid.

Zeist, 15 september 2022.

Jeannette van Buuren

Verwentocht Zijderveld

4^e Verwentocht, Zijderveld. 8 juni 2022

Degenen, die 3 jaar geleden  in Zijderveld hebben meegelopen, weten  nog wel dat de tocht totaal verregende door aanhoudende buien en sterke wind.

Wat ik me ook nog heel goed herinner is, dat we onderling veel lol hadden en dat we ons niet van de weg lieten slaan.

Organisator Gerrit Oskam en zijn familie geven zich vandaag een herkansing en dus zal de route gelijk zijn aan die van 2019.

Gerrit heet 31 wandelaars welkom, dankt ons voor onze komst en geeft een paar richtlijnen voor deze dag.

Op dus naar Hagestein. Dit dorp behoort sinds 1986  bij Vianen, die in 2002 bij de Provincie Utrecht kwam. Sinds 2019 zijn beide dorpen onderdeel van de gemeente Vijfheerenlanden.

We hebben na ca 6 km pauze achter de kerk. Daar staan de bekende verzorgers Maaike en Jan met de eerste verwennerij, bestaande uit zelfgebakken kruidkoek, sapjes, karnemelk en snoep. Vandaag worden zij bijgestaan door hun dochter Lia.

Buiten Hagestein lopen we via een natuurpad en langs een grote plas naar de dijk langs de Lek. Het is helder weer en zo kan ik zelfs de kerk van Schalkwijk zien. Dichterbij een schoorsteen van een steenfabriek en nog dichterbij groepjes ganzen in de Lek. We passeren de Stuw- en Sluizencomplex en ook een vispassage, aangelegd in 2004.

Dan vallen de eerste druppels regen, die ook voor deze dag voorspeld zijn. Maar gelukkig zet het niet door.

In Vianen hebben we de tweede verwennerij in De Kwalitaria aan de Lijnbaan. Nog steeds is daar een monumentje voor Roos, die betrokken werd bij het tram-schietincident in Utrecht in 2019.  

Mijn lekkernijen bestaan uit een broodje kroket en een kopje thee. Dat is ook een verwennerij, al moet ik het zelf betalen.

Na deze pauze gaan we weer verder, maar nu met regen. Hoe ongelukkig kan een organisator het treffen. Via een paar straten komen we weer bij het Merwedekanaal. Er passeert ons een viertal fietsers. Het eerste wat ik denk is, die zijn niet wijs om op deze dag te gaan fietsen. Bij de openstaande Bolgerijnsebrug wachten we even op een passerend vrachtschip om onze route aan de overkant te vervolgen. Langs een golfterrein. Daar zien we enkele golfers. En ook hier denk ik, die zijn niet wijs om op deze dag te gaan golfen.

Via de Kostverlorenweg komen we bij de 2e wagenrust. En weer worden we verwend met een beker vol kleine stukjes fruit. Het gaat er in als (kruid)koek.

We vervolgen de route door een griendlandschap. Dat vind ik zo mooi, dat er zo maar in de polder bosschages  zijn met leuke paadjes, slootjes met bruggetjes en diens meer zij.

Het laatste stuk van 2 km over de Zijderveldseweg wordt onderbroken met nog een laatste verwennerij, nl een stukje worst en/of een schijfje komkommer.

Om 15.45 uur zijn we weer bij het Verenigingsgebouw De Krooshof.

Onder het genot van een glaasje fanta zit ik me af te vragen wat de fietsers en de golfers van óns gedacht hebben.

Lieve familie Van Zuilen en familie Oskam, jullie hebben de naam van deze tocht alle eer aangedaan. Gerrit, voor volgend jaar krijg je van ons een herkansing.

Ik heb een leuke dag gehad met een mooi parcours en vrolijke mensen, wat wilt een mens nog meer? Ik dank iedereen voor zijn/haar inzet. Ik heb genoten.

Zeist, 9 juni 2022

Jeannette van Buuren

Rondje Lunteren

Rondje Lunteren  01.06.2022

We staan op het terras van Hotel Eethuys “De Wormshoef” en organisator Nico van Ee heet 47 deelnemers van harte welkom in Lunteren, de parel op de Veluwe. Dat zegt hij zelf. Het is vandaag weer een achtje.

Het dorp Lunteren heeft zo’n achtduizend inwoners en kent zeker in de zomermaanden veel toerisme. Aan de Dorpsstraat staan de Oude Kerk en de poldermolen De Hoop.

Na enkele straten en de spoorbaan komen we al gauw in het buitengebied. We volgen zo’n beetje het Meulunterenpad. We passeren Restaurant De Goudsberg, waar in de Tweede Wereldoorlog Anton Mussert van de NSB zijn hoofdkwartier had en van daaruit de partijbijeenkomsten leidde.

In het bosgebied De Goudsberg is het veel klimmen en af en toe dalen, en uiteindelijk komen we bij het middelpunt van Nederland. Dat staat geschreven op een grote kei, dus het zal wel waar zijn. Op deze 51 m hoogte heb je een prachtig uitzicht richting Barneveld en over de Gelderse Vallei.

We gaan weer voort en komen rond half twaalf aan bij de IJzertijdboerderij. Daar staan onze welbekende verzorgsters Gerda en Bep met heerlijke versnaperingen. Er is heel wat te kiezen en ik neem voor de verandering eens een heerlijke wafel. En een appelsapje, nou, mijn dag kan niet meer stuk.

Wij zijn dan inmiddels aangeland op Eikenstek van het Wekeromse Zand. Een prachtig natuurgebied met zandverstuiving, bos en heide. Er leven hier ook moeflons, weliswaar klein van postuur, maar wel wild. Daar moet ik dus niets van weten. We gaan gauw verder.

Teruggekomen in het dorp passeren wij het Vrouwtje van Lunteren en zijn rond kwart over één bij de hoofdrust.

Voor het tweede gedeelte van de wandeling lopen we eerst om het dorp heen en daarna door een aantal  straten. Ik zie schone lanen, mooie huizen en kleurrijke tuinen. Volgens mij moet Lunteren een rijk dorp zijn.

 We komen als vanzelf in het “Luntersche Buurtbosch”, aangelegd in de jaren 90 van de 19^e eeuw door notaris Van den Ham. We moeten de Galgenberg op om ten slotte uit te komen bij de uitkijktoren “De Koepel”. De weg daar naar toe valt me zwaar, ik ben niet zo’n klimmer. Maar gelukkig krijgt iedereen de gelegenheid even rond te kijken en uit te rusten.

We dalen weer af, dat gaat veel beter. Opeens staan er een paar mensen stil. Wat is daar te zien? Iemand roept voor de lol dat dat het IJsselmeer is, maar het is een kwetsbaar vennetje voor  salamanders, kikkers en allerlei ander gespuis. Een zekere Willem denkt dat hier de Witte Wieven van Lunteren ronddwalen.

En dan komt de laatste pauze van de dag. Gerda en Bep staan ergens met Magnum-ijsjes. Niet alleen vandaag kan mijn dag niet meer stuk, maar ook morgen. Wat een leuke verrassing.

Iedereen staat te genieten. Maar hoor ik het goed? Staat daar iemand te mopperen, dat we even om het dorp heen en door een paar straten moesten lopen? Foei mijnheer, soms kan het niet anders.

Dan is het nog een klein halfuurtje te gaan en komen we  tevreden bij het eindpunt. Op het terras nemen we nog een afzakkertje en dan hoor ik van Nico wat er allemaal komt kijken om zo’n tocht te maken.

Daarom nogmaals een welgemeend dank-je-wel en de groeten aan de dames.

Zeist, 2 juni 2022.

Jeannette van Buuren.