VACATURES bij Stichting Samen Op Pad
Gezocht: nieuwe voorzitter en medewerkers!
- Voorzitter
- Computer-techneut/webmaster
Wageningen 75 jaar vrijheid
Na een tijd van persoonlijke dingen, de corona en hittegolf waardoor ik behalve wat korte wandelingetjes geen georganiseerde tocht heb gelopen sinds januari, toch maar weer de wandelschoenen aangetrokken. De bevreesdheid voor corona uiteindelijk opzij gezet. Ik ben van openbaar vervoer afhankelijk en dan is het extra oppassen daar ik in de risico-groep verkeer(leeftijd) en een nierziekte heb.
Gelukkig droeg iedereen in de 3 overvolle bussen(scholieren)die ik moest nemen een mondkapje en dan hoop je maar dat alles goed gaat.
Het zat verder niet echt mee, bussen die verlaat waren en waardoor ik een aansluiting miste en op 't nippertje kwam ik dan aan na 3 uur reizen bij vv Wageningen.
Bleek ik ook nog niet geheel 't startbewijs gefotografeerd te hebben, dit was zonder scan-logo of hoe noem je zo'n ding. Ja, dat schiet niet op natuurlijk en daar gaat 't nu juist om. Gelukkig mocht ik uiteindelijk toch mee van Wim. Ik praat nu over de 2e startgroep van deze wandeling en daarom vertrokken we om 10uur.
Vooruit met flinke pas. Oei, dat was flink aanpoten, vooral in 't begin. Weer wennen aan het tempo............. maar na een tijdje ging dat wel weer.
Gezellig was 't om vele bekenden wederom te zien en vaak hoorde ik dat men 't leuk vond dat ik er ook weer was. Intussen was 't opletten geblazen om niet te dicht bij elkaar te bivakkeren want de 1,5 meter moest gehandhaafd blijven natuurlijk.
Nou, er werd goed daarop gelet in de groep. Al bij de 1e wagenrust hield Casper goed in de gaten dat de handen werden ontsmet bij het apparaat dat de SOP speciaal voor dit doel heeft aangeschaft. Vervolgens mochten we een zakje pakken waarin een pakje drinken en een reep zat. Zo, even uitpuffen want we hadden al vele hoogte-verschillen gehad met nogal wat trappen. Ik ga nu niet puntsgewijs benoemen waar we overal langs en overheen kwamen, want ik zag op de foto's van de 1e groep 2 schrijfdames, waarvan 1 met een schrijfblokje, dus dan komt er vast een verslag. En het moet geen dubbel verhaal over een tocht met uitgebreide benoemingen worden, lijkt me.
Oké, daar gingen we weer. Ondertussen was 't vrij warm geworden, echt stralend weer en dat voor de tijd van 't jaar. Nou en wat er zich toen aandiende, dat was een trap. Ja, weer een trap en ééntje waar je U tegen zei. We moesten de Grebbeberg op! Wim gaf aan dat als iemand de trap niet wou nemen, er een belendende weg belopen kon worden. Ik stond te twijfelen, maar iedereen ging voor de trap. Enfin, ik heb vaak de trap in Kwintelooyen beklommen en dacht dat deze ook zoiets was maar nee hou je vast deze was erger en deed me de das om. Als laatste kwam ik boven, aangemoedigd door m'nwandelmaten.
Hans had er een foto van gemaakt, ontdekte ik later op facebook. Leuk, Hans!
Verder maakten de diverse herdenkingsplekken grote indruk, vooral de begraafplaats waar we overheen liepen.
Voorwaarts ging het weer om dan na een tijdje bij Café Cunera uit te komen. Een vertrouwde stek! Daar had men al tafels voor ons gereserveerd en we hoefden niets te doen want de bediening kwam naar ons toe om de bestelling op te nemen. Het is echt heel fijn rusten daar, edoch het werd tijd om weer verder te gaan. Ik merkte wel dat ik behoorlijk vermoeid was geraakt maar wou daar niet aan denken en ik genoot van de leuke gesprekken en geintjes onderling tijdens het lopen inde groep. Het was echt weer als vanouds!
Maar om 15u met nog een uur voor de boeg trok ik 't niet meer en gaf ik de pijp aan Maarten. Hette liep achteraan en Hette schoot ik aan om te zeggen dat ik stopte. In elk geval vond ik 't een fijne dag en heb genoten van de schitterende wandeling.
Wim belde 's avonds nog even en Hette had ik beloofd om een mailtje te sturen dat ik weer heelhuids was thuis gekomen.
Mensen, allemaal bedankt en blijf gezond!
Groetjes van mij, Deliana
75 jaar vrijheidstocht Wageningen
Om 9.25 uur staat een groep van 26 personen klaar om te beginnen aan de 75 jaar Bevrijdingstocht, georganiseerd door Casper Seijn. 4 personen hebben afgezegd.
We gaan eerst richting het landgoed De Dorschkamp, een ca 70 ha groot bosgebied op de Veluwe, en komen als vanzelf in het landgoed Oranje Nassau’s Oord, gelegen op de oostflank van de Wageningse Berg.
Daar volgen we het Bergpad met tussen de bomen door het mooie uitzicht op de Nederrijn. We passeren de Botanische Tuin Belmonte. een arboretum van de Hoge Landbouwschool.Beneden aan de berg volgen we de Veerweg en komen op de Grebbedijk. Halverwege bij de jachthaven staat Casper met koek en sapje, netjes in een plastic zakje. Voor besmetting hoeft niemand bang te zijn, anders is er nog de ontsmettingszuil. Na een aangename pauze vervolgen we de Grebbedijk.
Al gauw zien we in de verte de Utrechtse Heuvelrug. We naderen Rhenen. Dan rijdt Casper ons met de auto achterop en biedt mij een lift aan naar de Militaire Begraafplaats. Want, zo zegt hij, zo meteen krijgen jullie een hoge trap te beklimmen en dat is niks voor jou. Wat een lieverd is Casper toch, altijd zorgzaam. Hij heeft wel gelijk, want klimmen is niet mijn sterkste punt. Ik ga zóó langzaam, dat als ik eindelijk boven op de Grebbeberg aangekomen ben, de groep al weer bij het eindpunt in Wageningen is, bij wijze van spreken dan.
Wat ook fijn is dat ik op deze manier op de begraafplaats alle tijd heb om mijn vers geplukte veldboeketje op het graf te leggen van een militair die 3 dagen later is geboren dan mijn vader.
Aan de zijkant verlaten wij de begraafplaats om vervolgens een kijkje te nemen in een loopgraaf.
Bij het Ouwehand’s Dierenpark komen we op de hoofdweg en lopen linea recta naar restaurant Cunera, alwaar Casper een gedeelte van het terras heeft afgehuurd voor onze pauze. Wel zo fijn.
Na deze onderbreking gaan we het natuurgebied Laarsenberg in, een 80 ha beschermd natuurgebied van de Stichting Het Utrechts Landschap. We volgen de Levendaalseweg, steken de Cuneraweg over en lopen in het buitengebied terug naar Wageningen. Veel landelijke wegen met heerlijk de zon op onze krullenbol.
Aan de Lawickse Allee krijgen we weer een plastic tasje met koek en sapje aangeboden, het kan niet op vandaag. Ook is het fijn dat we in de schaduw staan.
Het laatste stuk van de route gaat door het centrum, waar aan het 5 Meiplein Hotel de Wereld staat. Daar tegenover staat een zandstenen monument met een bronzen beeld van een persoon (Blote Jan), dat herinnert aan de bevrijding. Via enkele klompenpaden komen we om 3 minuten na 3 uur op de parkeerplaats van onze zeer gewaardeerde VV Wageningen aan.
Casper, het was een gedenkwaardige dag. Je had alles goed voor elkaar. Je bent een lichtend voorbeeld voor de organisatoren, die na jou komen.
Zeist, 18.09.2020
Jeannette van Buuren
