Informatie Edese Natuurlandschapwandeling 21 Augustus 2019
We gaan door het Edese bos.
Op een gegeven moment komen we Huize Kernhem tegen.
Het Landgoed rond Huize Kernhem is van 1803. De laatste eigenaar was Familie Bentinche tussen 1818 - 1832.
Dit was een kostschool voor meisjes uit een gegoede familie die na haar dood een graf monument geschonken kreeg in het Paasbergpark door haar voormalige leerlingen.
Tegenwoordig is het ook een Trouwlocatie en mijn dochter is hier ook uit getrouwd . En het wordt ook als expositieruimte gebruikt. Bij Huize Kernhem hoort ook een kruidentuin en is 25 jaar geleden aangelegd heeft nu de functie van showtuin en is openbaar toegankelijk.
Een kruidentuin hoort traditioneel bij een landgoed.
Van oudst onderhielden monniken de tuin en was het een levende apothekerskast.
De Nieuwbouwwijk Kernhem is naar het landschap genoemd. Verder op komen we langs een vleermuizen kolonie (vleermuizen reservaat) Ede en is het enige in zijn soort.
Als bij het oude landhuis Kernhem vleermuizen geluiden gehoord worden, begint in de naast gelegen woonwijk waar wij dadelijk lopen 's avonds een licht kunstwerk.
De Doesburgermolen is van 1620 (wagenrust)
We lopen verder het bos door.
GROTE RUST. Bij de grote rust kan men alleen met pin betalen.
Na de rust lopen we het bos in. Als jij je schoenen wilt verwisselen, hangen er na een poosje lopen voorbij de tank na 100 meter de schoenen in de bomen op jullie te wachten. Vervolgens komen we op de Ginkelse Hei van Ede. Het gebied ten Zuiden van de N224 heet de Ginkelse Hei. Waar we straks gaan lopen is ten Noorden van de N224 heet Eder Hei. Daar was in de eerste wereld oorlog een Belgische vluchtelingenkamp ingericht. Het Belgenmonument herinnerd hier nog aan. Bijna overal op de Veluwe is het droog behalve een groot gebied bij de Ginkel. Vanwege een harde leemlaag op de onder grond is dit gebied drassig met enkele fraai gesitueerde plassen zoals de Heidebloem (we hebben hier de wagenrust) en de Kreelseplas waar wij ook langs lopen. Dan lopen we weer over de hei en gaan dan weer het bos in en komen een herdenkingsmonument tegen genaamd Graaf Bentinckbank. In 1952 werd dit monument aangeboden door de bevolking van Ede omdat deze laatste Heer van Kernhem 40 jaar het Edese bos gebied beheerde. Hij stelde al die jaren het gebied voor iedereen vrij toegankelijk open. Het was toegestaan om te jagen en bosbessen te plukken.
Hierna naderen we zo weer de finish.
Prettige wandeling Diny Meurs
Verslag Elspeter bloeiende heidetocht 14 Augustus 2019 Jeannette van Buuren
Waar kun je vandaag beter zijn dan in Elspeet, een klein dorp op de Veluwe met veel toerisme.
Het is een gezellige drukte in het “Oud Veluwsch Eethuis”, de locatie waar we ons kunnen inschrijven voor de Elspeter Bloeiende Heidetocht.
Op weg hier naar toe hebben we langs de A 28 tussen Zeist en Amersfoort al behoorlijk kunnen genieten van veel bloeiende heide op de taluds.
97 wandelaars vertrekken om 10 uur precies op mijn horloge onder leiding van Rina Prins en Kobie Reurink. Via een schelpenpaadje verlaten we het dorp en komen op de Molenweg langs – hoe kan het ook anders – een molen, genaamd “De Hoop”, een achtkantige houten korenmolen uit 1894.
Na zo’n 14 minuten lopen, zien we al de eerste heidevelden. Alice uit Nunspeet vertelde mij bij de start, dat de regen op het juiste moment was gekomen, vandaar dat de heide nu zo mooi bloeit. Ze heeft gelijk, het is werkelijk prachtig om te zien.
We lopen op een fietspad langs Kleine Kolonie, een buurtschap, 2 km in zuidwesterlijke richting. Inmiddels heb ik het gevoel dat de voorste lopers er behoorlijk de sokken in hebben. Het tempo is hoog en er vallen nu al gaten in de groep. Welke trein zouden we moeten halen?
Dan betreden we de bossen in het gebied van Landgoed Staverden. Het is een oud en ontwikkeld landgoed met veel landschappelijke afwisseling. De bossen en beukenlanen worden afgewisseld met akkers, heidevelden, weilanden en monumentale boerderijen. Als vanzelf komen we bij Kasteel Staverden. In het park zie ik een waarschuwing op een paal: Let op, eikenprocessierupsen, vermijd contact. Nou, het Gelders Landschap hoeft echt niet bang te zijn dat ik die beesten ga aaien, ik kijk wel uit.
De botanische tuin in het park is een lust voor het oog. Ik zie vele mensen foto’s maken.
We steken een weg over en komen in het gemeentebos Nunspeet. Op de hoek Hooiweg/Schotkampweg is de 1e wagenrust. André Loos biedt ons “loop”wafels aan en Harry Prins staat er met de sapjes. Hier kan ik ook even uitpuffen. Goeie grutten, ik ben nou al moe. Na deze pauze volgt een schitterend stuk heide, waar we naast een herder met schapen ook wandelaars en fietsers zien. Zelfs een meisje op een paard ontbreekt niet in die mooie gebied.
Via de straat ’t Frusselt lopen we Vierhouten binnen en zien fraaie stulpjes met fraaie tuinen.
In het dorp wil ik weer pauzeren in “De Vossenberg”. Ik ben nieuwsgierig of Deliana daar ook is en wat ze uitspookt. En ja hoor, dacht ik het niet, ze zit weer onder het bord met aanbeveling van 6 verschillende soorten bier (zie mijn verslag van 15 mei ’19). Maar gelukkig zie ik dat ze een glas Latte Macciato heeft gekozen. Eigenlijk zou ik wel een houthakkerschnizel lusten, maar ik bestel toch een kopje thee en een broodje kaas. En terwijl ik zit te wachten, vertelt Deliana een anekdote over een herder met schapen, welke ik u niet wil onthouden.
Een herder hoedt zijn kudde schapen op een veld als hij een rode Lamborghini ziet naderen. Een man, volgens de duurste mode gekleed, stopt, en vraagt aan de herder: “Als ik jou precies vertel hoeveel schapen jij hebt, krijg ik er dan eentje van je?” De herder zegt: “oké, waarom ook niet”.
De man trekt onmiddellijk zijn laptop van Dell op schoot en via de satelliet, vele omwegen en lang zoeken zegt hij uiteindelijk: “je hebt exact 1586 schapen”. “Dat klopt”, zegt de herder, “je mag dus een schaap uitzoeken”. De man stapt uit, zoekt een dier uit en doet hem in zijn achterbak. Dan zegt de herder: ”als ik jouw beroep raad, geef je dan m'n dier terug?” De man denkt even na en zegt: “ok, waarom niet”. De herder zegt: “je bent een manager”. ”Ongelooflijk”, zegt de man, “hoe weet je dat”. “Da's niet zo moeilijk”, zegt de herder, “ Je begrijpt niks van mijn werk. Dus geef mijn hond terug”.
Om 14.00 uur verlaat de karavaan het dorp en komt in het Vierhouterbos terecht. Ook weer zo’n mooi gebied. De kilometers bomen maken op een gegeven moment plaats voor
heide met de waterwerken van Daniël George van Beuningen, waarover Rina al in haar voorbeschouwing schreef. We zien kleine en grote vijvers met allerlei soorten planten, verbonden met stenen geulen. Het doet me denken aan de levada’s op Madeira.
Komend uit dit gebied wacht ons een grote verrassing. Daar staan André en Jan mini-versnaperingen uit te delen onder het toeziend oog van Harry.
Daar spreekt Ab uit Wapenveld mij aan; we treffen elkaar al jaren bij de starttafel van de Vierdaagse van Apeldoorn. We lopen de laatste 2 km samen op. Ik vind het een gezellig weerzien.
Om precies 16.00 uur arriveren we weer bij het “Oud Veluwsch Eethuis”.
Uitgeput plof ik op een stoel neer en terwijl ik mijn sapje drink, vraag ik me nog steeds af welke trein we moesten halen, want in Elspeet komt er helemaal geen trein!
Rina en Kobie, wat een prachtig parcours hebben jullie bedacht. Werkelijk schitterend.
Jullie hebben het verdiend dat vandaag de zon scheen en dat jullie in gezelschap waren van vijf en negentig vrolijke wandelaars. Bedankt en met jullie ook André, Harry en Jan.
Zeist, 15 augustus 2019
Jeannette van Buuren
2e Twee Verentocht Amerongen 7 augustus 2019 Myriam van den Berg
De eerste wandeltocht na het zomerreces is speciaal. Het is een treffen van SOP-pers die elkaar weken niet gezien hebben, of die elkaar bij de Nijmeegse of Apeldoornse Vierdaagse getroffen hebben. Er is dus genoeg gespreksstof!
We starten vandaag op een voor ons nieuwe locatie, fietscafé De Proloog. Wat een leuk plekje: gezellige bediening, talloze fietsattributen en schilderijen van fietstafrelen aan de muur.
De inschrijving gaat vandaag bijzonder vlot, ook het vaste SOP-team moet weer in het ritme komen. Het beroemde koffertje is thuis blijven staan! Dus geen inschrijfbriefjes of nieuwe wandelboekjes vandaag. Maar geen probleem, Henk turft ijverig en heeft rond de klok van 10, 74 streepjes op zijn briefje staan. Een mooi aantal, gezien de vakantieperiode én de naderende Heuvellandvierdaagse.
Een kort welkomstwoord van Casper, de parcourbouwer van vandaag. Hij meldt dat de route vanwege de nieuwe startplaats iets langer is en dat we dus meer waar voor ons inschrijfgeld krijgen. Nou, de voorbeschouwing belooft al veel moois, dat wordt vast en zeker een prima dag!
Al snel lopen we door de pittoreske straatjes van Amerongen. Wat is dit toch een schilderachtig plaatsje!
Casper leidt ons naar de Rijnsteeg, de weg naar het veerpont. We genieten van het zij-aanzicht van Kasteel Amerongen. De luiken zijn nog dicht. Tijdens een rondleiding die ik eerder maakte, vertelde de gids dat dit vooral is om de fraaie wandbekleding en het meubilair te beschermen tegen te veel daglicht.
De weg naar het pont ligt temidden van de uiterwaarden, mooie vergezichten, de meidoorn die begint te verkleuren, een witte reiger op zoek naar iets lekkers....
En wat een timing: juist op het moment waarop wij de veerstoep oplopen, komt het veerpont er aan! Even later is het vakantiegevoel compleet: met de zon erbij en een heerlijk briesje op het water.
En dit vakantiegevoel blijft als we op de Rijnbanddijk lopen. Het weer kan niet beter!
Links van ons zien we de boomgaarden en fraaie boerderijen, rechts de Nederrijn. We passeren de jachthaven. De bermen zijn gelukkig niet gemaaid. Het is genieten van de bloemenpracht: paars, geel, wit. Vooral de mooie blauwe cichorei is een blikvanger.
Halverwege de dijk wachten Wilma, de echtgenote van Casper en de buurvrouw ons op met een lekkere koek en een sapje. Een praatje maken en vakantie-ervaringen uitwisselen.
Na het fluitsignaal van Henk stappen we aan en gaan verder op de dijk. Ik loop te genieten. Het "dijkenlopen" verveelt niet gauw, er zoveel te zien! Zo valt het me op dat er nog veel zwaluwen over de weilanden scheren. Ik krijg uitgelegd dat de gierzwaluwen al vertrokken zijn, maar dat de boerenzwaluwen nog enkele weken in Nederland zijn. Weer wat geleerd!
Ik hoor veel medewandelaars zeggen dat dit hét ideale zomerweer is, niet te warm, windje, zon en stapelwolken. En dat is het ook!
In het dorpje Rijswijk passeren we fraaie dijkhuisjes. Ondertussen zien we aan de overkant van de rivier de kerktorens en molen van Wijk bij Duurstede. Dan moeten we bijna bij de centrale rust zijn. En dat klopt. In het weiland staan grote letters: TOT HIER (en niet verder??) Straks, maar nu eerst pauze.
Een prima plekje! Bij 't Veer, cafetaria met uitzicht. We kunnen kiezen: binnen of buiten zitten, op de loungebank of aan de picknicktafel, maar uit ook: ijsje, koffie, frietje, biertje. Ik zie van alles over de
toonbank gaan.
En we hebben zicht op de veerpont. Dat is gemakkelijk! Op enig moment komt Casper ons waarschuwen: het volgende pontveer is voor ons. Hij regelt met de veerbaas onze overtocht.
En dan gaan we weer: Op de rivier weet Jeannette te vertellen dat de Nederrijn hier overgaat in de Lek. De Rijn gaat Lek grappen we. Nog een stukje dijk, de rivier opnieuw aan onze rechterzijde, in de uiterwaarden lopen mooie paarden. We steken de dijk over, komen in het parkbos en lopen langs het fraai gerestaureerde kasteel. We vervolgen onze route aan de Oostkant van Wijk bij Duurstede. Al gauw laten we de bebouwde kom achter ons en komen nu in een ander landschapstype. Casper vertelt dat hij hier bewust voor gekozen heeft: eerst het rivierenlandschap, nu meer bossen en landerijen. Door een fraai elzenbos komen we op de Langbroekerweg. En zowaar: er valt een piepklein buitje. Voordat we de paraplu tevoorschijn hebben gehaald, is dat alweer voorbij en komt de zon er weer bij. Ook hier is het mooi wandelen. Fraaie beukenlanen verraden dat we een landgoed naderen. Maar voordat het zover is gaan de rugzakken open en krijgen we een heerlijk malse stroopwafel. Een goede keuze, met dit weer zou een chocolademini snel een soort chocomel worden.
Een keuzemoment: óf de weg vervolgen en 26 km volmaken óf over het landgoed Broekhuizen en dan een kilometertje meer. Bijna iedereen kiest voor het laatste. We passeren de praatpaal, waar we de verhalen van de Barones kunnen horen, maar we lopen toch maar liever verder. Dan een plotselinge stop, wat nu?? We staan hier op het punt waar we zicht hebben op de locatie waar "Heel Holland bakt" opgenomen is. Leuk!
We naderen het eindpunt, de straatjes van Leersum gaan over in de bossen van Landgoed Zuylenstein. Opnieuw lopen we heerlijk onder de schaduwrijke beukenlanen. Bij de rotonde aan de rand van Amerongen wachten we even tot we gezamenlijk over kunnen steken. Nog enkele straten en we zijn weer bij de Proloog. Wat een heerlijke wandeldag: echt een Casperwandeling: natuur en cultuur. Het was genieten. Dank je wel. En ook een woord van dank aan de mensen van de verzorging en de begeleiders vanuit SOP!
Myriam van den Berg
Verslag Carpe Diem vanuit Uithoorn 26 Juni 2019 Jeannette van Buuren
Het zal een snikhete dag worden, zo is voorspeld.
Daarom heeft de organisatie een hitteplan uitgevaardigd. Een mogelijke inkorting van de route en extra “waterpunten” zijn haar maatregelen. De wandelaars zelf moeten zorgen voor voldoende eten en drinken en een goede bescherming. Dat moet toch te doen zijn, nietwaar? We moeten ook goed op elkaar letten. We worden verzocht om vreemd gedrag van een medewandelaar aan de organisatie te melden! Ja, hallo, dan kan ik wel aan de gang blijven, want sommigen doen altijd al een beetje vreemd. Maar vandaag let ik extra op.
Gelukkig valt de temperatuur – zeker in de ochtend - mee (19 tot 23 graden) en kunnen we onbezorgd om ons heen kijken.
Voor de start neemt voorzitter Wim Freriks het woord en vertelt dat dit de laatste georganiseerde tocht is van Chris en Ans Woerden. Hij bedankt hen voor hun jarenlange inzet voor het Comité Samen Op Pad. Het heeft het Bestuur behaagd om beiden te benoemen tot Lid van Verdienste. Onder een luid applaus worden schildjes en bloemen overhandigd.
Vanuit Het Rechthuis en met 57 deelnemers gaan we van start. Wim is vandaag de captain en leidt ons via de Prinses Irenebrug over de Amstel de provincie 
Noord-Holland uit en de provincie Utrecht in. We maken eerst een rondje Amstelhoek, een klein dorp met slechts 1000 inwoners, maar met een prachtig uitzicht op de Amstel.
Daarna gaan we er langs lopen. Deze rivier is gekanaliseerd en vormt voor een deel de grens van Noord- en Zuid-Holland en Utrecht. Het gebied langs de rivier wordt aangeduid als Amstelland.
Al gauw volgen we De Kromme Mijdrecht en hebben prachtige vergezichten op water, weilanden en mooie huizen.
Bij de Pondskoekersluis, een schutsluis gelegen in de Kerkvaart waar deze aansluit op de Kromme Mijdrecht, is de eerste wagenrust. We worden verrast met o.a. een pecanbroodje. Ik heb het nog nooit gegeten, maar zo lekker….. dus ik geniet er dubbel van.
Verder gaan we weer en lopen langs het dorp De Hoef. We volgen wederom een heel stuk De Kromme Mijdrecht. We zien prachtige tuinen met veel hortensia’s in allerlei kleuren. Een lust voor het oog. Ik loop een eind op met Henk uit Vianen. Hij meldt mij dat hij voor mij een kaarsje heeft opgestoken in de Basiliek van Santiago de Compostella. Dat had ik hem gevraagd te doen. Nu hij daarover vertelt, raak ik ontroerd en krijg ik kippenvel, zo mooi vind ik dat.
Via de Molenkade, onderdeel van De Rampjaarroute, doorkruizen we een weiland en via een omhaal zijn we weer langs De Kromme Mijdrecht, maar dan aan de overzijde.
Bij zorgboerderij De Lindehorst is er een extra stop en wordt ons een stukje kaas aangeboden.. Op
de hoek De Hoef Westzijde en Ruige Kade zijn we weer bij de Amstel. Bij Vrouwenakker, een buurtschap met 285 inwoners, steken we de Amstel over en wandelen als vanzelf bloemendorp De Kwakel in. Alle tuinen hier zijn juweeltjes en ook aan de lantaarnpalen hangen mooie bloembakken.
De hoofdrust is in Dorpshuis “De Quakel”, de een gaat buiten zitten, de andere binnen. De bediening is vlot en vriendelijk en na een half uurtje is iedereen verkwikt. De zon is inmiddels verschenen. Hoeden en petten worden opgezet. De route gaat om het dorp heen. We lopen over de Fladderdijk. Aan weerskanten is er het hoge riet; als je even niet oplet sta je met je voeten in het water. We zien regelmatig grote vliegtuigen overkomen, want we zijn immers in de buurt van Schiphol. De tweede wagenrust is op een parkeerplaats en daar krijgen we een heerlijke banaan, een sapje en je kunt er ook water krijgen. We vervolgen de route om de wijk Meerwijk heen met leuke bruggetjes. Deze wijk is gebouwd in de jaren 80 en 90 van de vorige eeuw. Ten slotte komen we bij de Boterdijk aan het Zijdelmeer. Deze langwerpige oude veenplas bestaat uit ca 11 ha open water en 6,5 ha oeverlanden omringd door een uniek natuurgebied.
Voor mij geheel onverwacht komen we aan bij het Amstelplein, waar achter Het Rechthuis staat.
Vreemd gedrag heb ik niet kunnen constateren, ofschoon ik wel Ben weer moest waarschuwen dat zijn veter los was. Het is ook altijd hetzelfde liedje.
Wat was dit een wonderschone dag. Ik ben op plekjes geweest, waar ik nog nooit eerder was. Dat het mooi weer was, vond ik ook zo bijzonder.
Van harte hoop ik, Chris en Ans, dat de zon nog vaak mag schijnen in jullie verdere leven.
Dank jullie wel voor de organisatie en voor de verzorging. Het was TOP. Chapeau.
Zeist, 27 juni 2019
Jeannette van Buuren
Overhandiging geld aan onze goede doelen
Op donderdag 23 mei 2019 was het zover: de jaarlijkse overhandiging van het geld dat alle SOP wandelaars het afgelopen jaar weer bij elkaar hebben
gewandeld aan de twee goede doelen die wij ondersteunen: Asia Care Foundation en El Seibo werkgroep Putten. Ine de Vroom en Aalt Koopman hadden hun tuin beschikbaar gesteld om gezellig bij elkaar te kunnen komen.
Voorafgaand een korte inleiding. Met Gerrie van den Brink, de oprichtster van SOP en voor veel van de SOPpers een oude bekende, gaat het goed. Zij voelt zich, ondanks de slechte prognose van haar artsen vorig jaar, beter dan zij zich de afgelopen 10 jaar heeft gevoeld. Dat was erg fijn om te horen en we hopen dat haar gezondheid zich zo goed blijft ontwikkelen.
Voor mijn als nieuwkomer in het SOP bestuur was dit een interessante avond omdat er van beide goede doelen een afvaardiging was . Bob van Rijn, die een paar jaar geleden ook in Oosterbeek een presentatie heeft gegeven, en Johan en Stoffel Bos van El Seibo werkgroep Putten.
De door SOP gekozen goede doelen worden door Gerrie met zorg uitgekozen en moeten aan een aantal criteria voldoen:
- het doel moet kleinschalig en overzichtelijk zijn
- het geld moeten alleen aan het doel zelf uitgegeven worden
- het doel moet inzage geven wat er met de gelden wordt gedaan.
Door de aanwezigheid van de heren kregen we hier een duidelijk beeld van.
Bob van Rijn droomde er vanaf het begin jaren negentig al van om kansarmen in Azië te helpen. Bij toeval kwam Bob in contact met Hein Hoeré, al 30 jaar zendeling in Colombia, en zo ging het balletje rollen. In 2010 heeft Bob de knoop doorgehakt en heeft huis en haard verkocht om sober levend en zelfvoorzienend in Thailand hulp te kunnen bieden aan kansarmen. Door maandelijks families te voorzien van rijst, garnalenpasta, olie, zout, luiers en medicijnen biedt hij een basis waardoor families kunnen voorzien in hun primaire behoeften.
Bob biedt deze hulp aan weduwen, wezen, gehandicapten, een kindertehuis, een lokaal overheidsziekenhuis en werkt hij samen met de Rescue Phetkasem Foundation. Bob spreekt en schrijft Thais wat het contact met de bevolking uiteraard ten goede komt.
Ik was erg onder de indruk van zijn verhaal. Om zo je veilige bestaan in Nederland op te geven, geen cent voor jezelf aan te nemen en zoveel families een menswaardig bestaan te bieden…..bewonderingswaardig! U kunt meer lezen over Bob en zijn leven in Thailand op onze website https://www.samenoppad-wandelen.nl/index.php/goededoelen of op de website van http://asiacarefoundation.org/
Het verhaal van vader Stoffel en zoon Johan heb ik ook met bewondering aangehoord. De sloppenwijk Villa Guerrero in El Seibo in de Dominicaanse Republiek is ontstaan na de orkaan Georges waarbij veel mensen alles wat zij bezaten kwijtraakten. Vanaf 2004 is door El Seibo werkgroep in samenwerking met World Servants hulp geboden bij de opbouw van klaslokalen, elektra, een school en toiletten. In een wijk met 900 gezinnen zijn toiletten belangrijk om infectieziekten terug te dringen. Bijna niet voor te stellen dat deze, voor ons zo vanzelfsprekende voorziening, vrijwel ontbrak. Stoffel en Johan vertellen met passie over het doel dat hun zo na aan het hart ligt. Ook over dit doel kunt u meer lezen op onze website en op de website van http://seibowerkgroep.nl/
Na deze mooie en gepassioneerde verhalen brak het moment aan waarop Gerrie bekend ging maken hoeveel we daadwerkelijk bij elkaar hebben gewandeld. Het is een resultaat waar de 3.902 groepswandelaars en 371 deelnemers aan de Sagambiaratocht trots op mogen zijn, want Gerrie mocht Bob een certificaat overhandigen van € 2.300,00 en Stoffel en Johan maar liefst € 2.800,00
Misschien een druppel op de gloeiende plaat maar wel een druppel waarvan we zeker weten dat die volledig ten goede komt aan het doel van de heren! Ik hoop dat u ook het komende jaar weer met veel plezier met onze mooie tochten meeloopt. Het besef dat we al lopend en genietend van onze mooie land met veel lol en plezier makend zo kunnen bijdragen aan twee mooie goede doelen……ik vind het een mooie gedachte!
Sonja Hultzer-van der Brugge
