Sagambiara-Walk 2018
Verkenning route Sagambiara Walk in Putten
Afgelopen woensdag is er met Wim Freriks, Peter en Ria Lissenberg, Casper Seijn, Henk Dikken en Ine de Vroom een verkenningstocht gelopen voor de Sagambiara Walk.
Dit jaar is er een tocht gemaakt door een ander gedeelte van Putten. Vanaf de Peppelhoeve gaan we rechts af richting het centrum van Putten richting landgoed Oud Groevenbeek.
Daar is te vinden een oud landgoed met boerderijen een oude druivenkas en watertoren. De watertoren is huisvesting voor vleermuizen en daarom ook niet te bezichtigen. We lopen dan verder richting groevenbeekse heide, daar is de wagenrust. De tien kilometer gaat vanaf de wagenrust onder een tunneltje door naar Nieuwe Groevenbeek en lopen via een bosrijke villawijk terug naar de Peppelhoeve. De langere afstanden lopen verder langs de heide en gaan we richting Telgt en Horst (Horst alleen de 30 km) dit zijn buurtschappen van de gemeente Ermelo.
Vervolgens gaan we richting De Mariahoeve daar is de grote rust voor de langere afstanden.
De Mariahoeve is een museum boerderij. Deze boerderij is nog in dezelfde staat als in de eerste helft van de vorige eeuw. Speciaal voor de wandelaars gaan ze deze zaterdag open. Normaal zijn ze gesloten in december en januari. Het is niet toegestaan om eigen eten en drinken mee te nemen. Laten we dus geen misbruik maken van de gastvrijheid van de vrijwilligers van de Mariahoeve.
Na de rust gaan we richting kasteel de Vanenburg, we lopen achterlangs en komen dan langs een poel wat het eerste zwembad van Putten is geweest. We lopen verder door de tuinen van de Vanenburg en kunnen dan links het kasteel aan de voorkant zien.
We lopen langs het station en lopen dan weer richting wagenrust. Na de wagenrust gaan we via een tunnel naar Nieuw Groevenbeek richting de Peppelhoeve. Het laatste deel loopt door de villawijk van Putten.
Kortom onze parcoursbouwers hebben hun best gedaan er een mooie gevarieerde wandeling van te maken. Bos, heide, landbouwgebieden en een aantal mooie landgoederen.
We zien jullie dan ook graag op 22 december tijdens de wandeling.
Ine de Vroom
Werkgroep Sagambiara-Walk Samen Op Pad.
Verslag De Lingewaaltocht 20 Juni 2018 Myriam van den Berg
De Lingewaaltocht
Vandaag de eerste wandeling van Corrie Hoogweg en Sonja Hultzer, nieuwe routebouwers, maar ook trouwe SOP-wandelaars. En een wandeling in een onbekend gebied, niet ver rijden vanuit Brabant. Alle reden om te gaan!
Op weg dus naar de gemeente Lingewaal, voor de Lingewaaltocht.
Ik denk er zonder tomtom naar toe te kunnen rijden, maar de wegwijzer met de aanduiding Heukelum brengt me in verwarring. Zijn we er al? Zo rijden we even later door de mooie straatjes van het oude Heukelum. Wat een leuk plaatsje….
Na even zoeken vinden we de Krakeling, een gezellig dorpshuis. We zijn nog vroeg, maar het zit al aardig vol! Uiteindelijk blijken er maar liefst 75 mensen in te schrijven. En dat terwijl Sonja en Corrie wat zorgelijk waren, vanwege de Larense vierdaagse. Nou, daardoor zijn er misschien wat minder deelnemers, maar o, wat hebben zij een mooie wandeldag gemist!
Om klokslag 10 vertelt Sonja de bijzonderheden van de tocht en reikt een oorkonde uit aan Diny Meurs. Hierna stappen we in een rap tempo aan. Eerst lopen we door de sfeervolle straatjes, waar we zojuist met de auto doorheen kwamen. Maar nu meer tijd om te genieten van dit oude stadje met zijn vele 17- en 18-eeuse huizen en boerderijen. We lopen langs het oude stadhuis en zien de fraaie gerestaureerde kerk met zijn aparte torentje. Er wordt hard gewerkt aan het herstellen van de oude Middeleeuwse stadsmuur.
We komen langs de hofleverancier van de beroemde Heukelumse krakelingen. Daarover later meer….
Dan komen we op een werkelijk prachtig pad langs het riviertje de Linge. Ik ken het stuk tussen Geldermalsen en Leerdam, maar hier ben ik nog nooit geweest. We horen van Gerrit dat de Kennedymars vanuit Leerdam ook over dit pad komt. Dan is het lopen in het donker, met een lampje, nu lopen we hier bij daglicht te genieten. In de talloze fruitbomen zien we de appels, peren en pruimen uitdijen. Ook de notenbomen voorspellen een rijke oogst!
Wat later lopen we over een tapijtje van houtsnippers, weldadig voor de voeten.
Sonja en Corrie hebben prachtige paadjes gevonden! Zo genieten we o.a. van een heel mooi stukje met een doorkijkje naar een wiel.
Via een paar rustige polderwegen lopen we naar het viaduct over de A15 en de Betuwespoorlijn, om verderop in Vuren aan te komen. Maar ondertussen nog wel een stukje bos!
In Vuren is onze grote rust in restaurant Oud Vuren, gelegen aan de Waaldijk.
We hadden hier al veel over gehoord, wat een leuk plekje! Er is een prachtige theetuin, maar helaas laat het zonnetje zich al de hele ochtend niet zien en is het net te fris. Wij zoeken een plekje op de gezellige deel en dat is geen straf! Hier is veel te bekijken: oude radio’s, een grappig zitje bij de kachel, theepotjes en
klompen. Ook vallen de kisten met appels op. Die zijn vast en zeker voor de heerlijke appeltaart.
Ik hoor het Corrie nog zeggen: we hebben wel 4x voorgelopen en iedere keer weer genoten van de appeltaart, die steeds lekkerder leek te worden (en de route steeds mooier ). En dat klopt! Heerlijke appeltaart, niet zo zoet.
Inmiddels breekt de zon door! We nemen nog snel een kijkje in de verrassende theetuin, met z’n doorkijkjes. In een mand in een bolderkar zit een kip te broeden.
En dan mogen we weer. Al snel verlaten we de dijk en gaan een struingebied in. Wat is het hier mooi: De Waal links van ons, wielen met watervogels, bloemen… Het Vurense polderpad leidt ons langs fort Vuren, onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie, aangelegd tussen 1815 en 1870. Maar ook recenter is dit gebied belangrijk geweest voor de verdediging van ons land. We zien heel wat bunkers. Ze bieden nu beschutting tegen de zon voor de schapen. En dat zonnetje is er nu goed bij, het is meteen flink aan de temperatuur. Maar het laat ook het landschap nog mooier zijn dat het al was: de blauwe lucht boven al het groen waar we doorheen wandelen! Een wat eng smal betonnen bruggetje zonder leuning, een stukje langs de A15, een volgende bruggetje en we komen op privéterrein waar we langs een grote boomgaard lopen.
Opnieuw passeren we het viaduct over de A15, uiteindelijk moeten we toch weer terug naar Heukelum. Maar nu leidt de route ons door het Lingebos, een kunstmatig bos van ongeveer 115 ha, eind jaren '60 vanuit de overheid aangelegd als recreatiegebied voor de randstad. Voor de aanleg van o.a. het klaverblad bij Gorinchem en de verbreding van de A15 werd er zand gewonnen uit het Lingebosgebied. Hierdoor ontstond de recreatieplas, waar we langs komen.
We lopen langs een aparte camping. Nadien lees ik dat deze inmiddels vrij ver gerealiseerd is om vele creatieve, originele en luxe vormen van onderdak aan te kunnen bieden. Indianen Tipi’s, Mongoolse Yurts, zigeuner caravans, legertenten en pipowagens. Nu kan ik dat plaatsen. Ik zag inderdaad bijzondere overnachtingsplekjes!
Het Lingebos is een heerlijk plekje om doorheen te wandelen, zeker bij deze temperatuur. De zon valt prachtig door het bladerdek. Op een stukje pad zweven talloze pluizen van de populieren. Dat, tegen het groene bladerdek met de zon erop, het is een prachtig plaatje!
En dan is daar de wagenrust waar we zo naar uitgekeken hebben. Ralph, de man van Sonja, staat ons op te wachten met de echte Heukelumse krakelingen, vers van de bakker! Dat is een ware lekkernij!
Een sapje en zelfs water om de flesjes aan te vullen, een schaduwplekje…. Prima geregeld dames!
En dan breken de laatste kilometers aan. Een pad tussen het riet, zicht op een mooie plas, een stukje dijk, waar een aantal wandelaars kiest voor het asfalt , doch waar het merendeel benedendijks loopt, tussen de bloemenpracht.
We komen opnieuw op het Appeldijkje, het leuke kinderdagverblijf ligt er nu verlaten bij. De kindertjes liggen te slapen? En dan is daar de bebouwde kom van Heukelum en komt de (stenen) Krakeling in zicht. We zijn aan de einde van deze 1e Lingewaaltocht.
Sonja en Corrie, wat hebben jullie een schitterende tocht gemaakt! Dank je wel!
Myriam van den Berg
Verslag Verwentocht 13 Juni 2018 Jeannette van Buuren
Mijn verwachtingen voor de tweede Verwentocht in Zijderveld zijn hoog gespannen, omdat het vorig jaar zo’n mooie tocht was met lekkere versnaperingen.
De organisatie ligt weer in handen van Gerrit en Della Oskam. Naast een woord van welkom aan 94 wandelaars heeft Gerrit nog een oorkonde uit te reiken aan Sonja Hultzer voor 96 SOP-wandelingen.
We gaan van start. Eerst langs de eenbeukig laat-gotische bakstenen kerk, gebouwd in de 19e eeuw. Daarna moeten we de snelweg A 2 over en dan komen we in mooi buitengebied. Voor ons en ook voor het verkeer, dat onverwacht geconfronteerd wordt met zo’n grote groep wandelaars op de weg, is het op landwegen altijd goed opletten en uitkijken. We volgen smalle klompenpaden, zo smal dat we als een gekleurd lint door het landschap gaan. Opeens ruik ik sigarenrook. Ik zie het al, de wandelaar voor mij rookt een sigaar. Hè bah, dit vind ik nou echt heel vervelend. Naast het feit dat roken ongezond is, is het ook geen combinatie: roken en sporten. Vorige week heb ik nog aan iemand verteld, dat ik in de 5 jaren dat ik SOP-tochten loop, nog nooit iemand heb zien roken. Dat kan ik dus nu niet meer zeggen.
Bij de gereformeerde kerk “De Ark” in Culemborg krijgen we de eerste verwennerij. Della en zwager Jan delen een plak zelfgebakken kruidenkoek uit en bij (schoon)zus Maaike kun je een sapje nemen of een beker karnemelk. Wat is het toch fijn als je zo bijgestaan wordt door je familie. Doordat veel dames van de aanwezige toiletten gebruik willen maken loopt de pauze een beetje uit.
Daarna gaan we de stad door. We maken een ware sightseeing en worden nagestaard door het winkelend publiek. Ik noem hier twee belangrijke gebouwen. Culemborg werd vroeger ook wel - en plaatselijk thans nog - Kuilenburg genoemd. Culemborg viert dit jaar 700 jaar stadsrechten. De Lanxmeerpoort (1318) is de enige nog staande stadspoort in deze vestingstad. Nog altijd zijn de sleuven zichtbaar waardoor een valhek kan worden neergelaten. De poort hoort bij de ommuring van het oudste stadsdeel rondom het grote marktplein. De muren boden bescherming tegen rondtrekkende bendes en het geweld van talrijke oorlogjes die werden uitgevochten in dit grensgebied tussen Utrecht, Holland, Gelre en Brabant. Alleen via de zeven stadspoorten kon men de stad in of uit. Om 21.55 uur luidt (nog altijd) de papklok. Een waarschuwing voor het sluiten van de poorten om 22.00 uur. Na een laatste bord pap is het tijd om naar bed te gaan, nietwaar?!!!!
We passeren ook het stadhuis, dat gesitueerd is aan de Oude Vismarkt. Het is een laatgotisch, rechthoekig bouwwerk en gebouwd tussen 1534 en 1539 naar een ontwerp van Rombout Keldermans. De opdracht tot de bouw werd gegeven door Elisabeth van Culemborg en haar echtgenoot Antoon I van Lalaing. Het gebouw heeft de status van rijksmonument. We maken nog een ommetje door het stadspark “De Plantage”. Ontworpen door Zocher en aangelegd in de Engelse landschapsstijl. Via de Achterweg komen we op de Beusichemsedijk en belanden als vanzelf in de Haven voor onze hoofdrust. Het vertoeven op het terras is een koude aangelegenheid. Ach ja, we zitten aan het water en de zon schijnt niet, dan kunnen we geen 25 tot 30 graden verwachten.
Het is mij geheel ontgaan of dat fluitje geklonken heeft, maar ineens zet iedereen zich in beweging 
en zijn we gestart richting de dijk. We gaan onder de spoorbrug door en komen in de uiterwaarden van de Lek. En daar is het zo ontzettend mooi. Veel gras, riet, berenklauwen, bloemen en dan ook nog een boot op de Lek. Kunnen we het mooier wensen?
We doen ook nog even fort Everdingen aan. Dit fort is een onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Bij het fort liggen drie sluizen voor de inundatie van de polder tussen de Diefdijk en Culemborg. De meest opvallende is de beersluis, een combinatie van een inlaatsluis en een beer, aan de oostzijde van het fort, die samen met de waaiersluis van Werk aan het Spoel werd gebruikt voor de inundatie. Het fort was in gebruik door de Explosievenopruimingsdienst Defensie (EOD), tot het in 2014 werd overgedragen aan het Ministerie van Economische Zaken.
Via een smal pad komen we tenslotte aan bij de Korte Meent. En daar krijgen we het klapstuk van deze tocht: de bowl. Lekker fris, lekker anders. Iedereen weer dolblij, het is een waar succes.
Nog een kleine 3 kilometer en dan zijn we weer terug in De Krooshof in Zijderveld.
Ik mag met twee aardige mannen uit Driebergen een stuk meerijden naar huis.
Bedankt lieve mensen, lieve familie Oskam, voor deze tweede Verwentocht. Het is fijn geweest dat we op deze manier met elkaar onderweg waren.
Verslag Utrechtse Heuvelrugtocht 6 Juni 2018 Jeanette van Buuren
De omgeving van Woudenberg leent zich altijd voor fraaie wandeltochten, vind ik zelf. Aan de ene kant de weilanden richting Den Treek en aan de andere kant de bossen rond Maarn.
De organisatoren zijn Henk Dikken en Bert Faro. Voor de route hebben Kees van Veluw en Piet Halff gezorgd, die deze omgeving kennen als hun broekzak.
Het zal vandaag warm worden, maar dat maakt 89 wandelaars niets uit.
Woudenberg is als het ware als een klaverblad gebouwd. Vanouds doorkruizen de Voorstraat en de Dorpsstraat het dorp van oost naar west en de Geeresteinselaan en de Maarsbergseweg van noord naar zuid.
De gunstige ligging, volgens velen precies in het midden van het land, maakt het tot een redelijk bekend dorp. Het recreatiegebied Henschotermeer, een voormalige zandafgraving, is in de regio bekend bij zonnebaders en schaatsers, al naar gelang het jaargetijde is. Het Valleikanaal loopt dwars door de gemeente en de Utrechtse Heuvelrug en de Gelderse Vallei komen er samen. Een aangrenzende gemeente is mijn woonplaats Zeist.
Via de Griftdijk verlaten we het dorp, lopen over een leuk wandelpad langs een boerderij en komen op de 
Zeisterweg bij de Heiygraeff uit. Op dit terrein is o.a. een dagcentrum voor mensen met een beperking gevestigd.
Daar achter belanden we in het Allurepark Laag Kanje, waarvan de aardige eigenaar toestemming gaf over het terrein te lopen met zo’n grote groep.
We komen uit bij de Amersfoortsestraatweg, waar Jeannette – de dochter van Bert - staat met koeken en sapjes. Waar zouden we zijn zonder haar? Ze is van onschatbare waarde bij deze wandeltocht. Maar ook bij de tocht van b.v. in Werkendam onlangs was zij een goede verzorgster. Ik houd wel van zulke mensen. Bravo Jeannette.
Dan komen we in Maarn. Dat dorp heb ik al van jongs af aan een vakantiedorp gevonden. Rustige lanen, midden in de bossen, kleinschalig en met een heus treinstationnetje.
Via de Buurtsteeg en de Maarnse Grindweg komen we tenslotte in Maarsbergen uit. Bij “La Place” , onze hoofdrust, waar we onze meegebrachte sneetjes brood mogen nuttigen, mits we een consumptie nemen.
Vandaag ben ik uitgenodigd om aan te zitten aan de tafel van de “elitetroepen”. Ik voel me zeer vereerd. Trouwens, ik wil wel eens weten wat er zo al aan die tafel besproken wordt.
Nee, dat ga ik dus niet op dit papier verklappen!!!
Na een half uur wordt er stilletjes gemaand om het restaurant te verlaten voor de tweede helft van de tocht. Geen fluitje dit keer, want dan zouden de andere gasten zich een hoedje schrikken of b.v. allemaal mee willen lopen. Dat moeten we niet hebben.
Het is inmiddels behoorlijk warm geworden, 24 graden zie ik op mijn mobiel, maar voor mijn gevoel is het wel 30 graden. We komen langs het golfterrein Anderstein, waar ik een vrouw zie lopen met een gigantische parasol. Dat lijkt me niet zo handig, je kunt beter zo als ik een charmante hoed op zetten.
Aan het einde van de Monnickendijk staat Kees mini marsjes e.d. uit te delen en Jeannette staat met limonade. Dat is weer zeer welkom.
Met een grote omhaal om Woudenberg heen zijn we om 15.20 uur weer bij Sporthal “de Camp” aan de Bosrand.
Wat ik u wel wil verklappen is, dat we een stukje hebben afgesneden i.v.m. de hitte. Maar ik denk, dat u daar niet boos over zult worden. Ik tenminste niet!!!!
Alle organisatoren en helpers worden hartelijk bedankt. Mede dank zij jullie inzet is dit een prachtige tocht geworden en een mooie herinnering. Ook bedankt voor de consumptie.
Overhandiging sponsorgeld 2017
Donderdag 24 mei waren wij te gast bij Ine en Aalt voor de jaarlijkse overdracht van de giften 2017 aan de SOP goede doelen.
Wim Freriks vertelt eerst hoe het afgelopen jaar er financieel heeft uitgezien. Er zijn in 2017 39 groepswandelingen geweest, naast de Sagambiara tocht. De opbrengst van deze tochten is ruim 4900 euro. En als SOP kunnen we dit naar boven afronden. Wim refereert ook nog even aan de bijzondere ontmoeting met Bob van Rijn, in Oosterbeek. Na afloop van deze sop tocht heeft Bob verteld over het project in Thailand. Met zijn uitleg en foto's werd zijn verhaal ondersteund. Dit werd zeer gewaardeerd door de aanwezige wandelaars.
We hebben dit jaar de 20 duizendste wandelaar mogen begroeten, en de 250 ste SOP-tocht gelopen. Er zijn zelfs twee wandelaars die al 250 tochten hebben meegelopen. Allemaal bijzondere hoogtepunten van het afgelopen jaar.
In het jaar 2018 zijn er 44 groepswandelingen en nu al hebben er 1900 wandelaars deelgenomen. Ondertussen is de planning voor 2019 ook in volle gang.
In aanwezigheid van enkele bestuursleden en organisatoren van wandelingen werden de geldbedragen, middels een oorkonde, officieel overhandigd door Gerrie van de Brink. Gerrie benadrukt dat ze het fijn vindt hierbij aanwezig te zijn en spreekt haar dank uit aan Wim voor alle hulp. Het blijft bijzonder om het geld te kunnen overhandigen aan deze goede doelen. Het is ook mooi om te zien dat mensen zich hier zo voor inzetten.
Vooral het gegeven dat we met elkaar, Samen Op Pad, dit weten te realiseren maakt het zeer bijzonder en Gerrie spreekt hier haar dank voor uit.
Gerrie overhandigt 2250,- euro aan de Asia Care Foundation, (Thailand.) Daarna overhandigt ze een geldbedrag van 2750,- euro aan de El Seibo Werkgroep.
Hans Mulder.