Verslag Achtje Soest 5 December 2018 Jeannette van Buuren
Na vijf weken afwezigheid i.v.m. een knieblessure ben ik gelukkig weer in staat om mee te wandelen met “Samen Op Pad”. Het zal duidelijk zijn dat ik in opperbeste stemming ben. Alle aanwezigen in de kantine van de Atletiekvereniging, inclusief de twee mannen achter de bar, zou ik dan ook wel willen omhelzen van vreugde.
Op deze bijzondere woensdag liggen er pepernoten op de tafels en brengt ook Sinterklaas een bezoek aan de kantine. Dat iedereen hem een warm hart toedraagt, blijkt wel uit het feit dat velen met hem op de foto willen.
Soest kent een jarenlange traditie van mooie wandeltochten, want het is een prachtige omgeving, die rijk is aan duinen, bossen, heide en weilanden.
Vol verwachting klopt dan ook mijn hart wat Hette Smedema vandaag voor ons bedacht heeft. Met 90 deelnemers gaan we om 10.07 uur van start. Het is droog en 5 graden.
Eerst gaan we het spoor over en nemen een pad naar links aan de noordkant van de Lange Duinen, een gigantische zandvlakte, dat uit de laatste ijstijd stamt. In de ijstijd daarvoor zijn stuwwallen gevormd, zoals de Utrechtse Heuvelrug. Met het project 'Laat maar waaien' heeft de provincie Utrecht het rooien en uitdunnen van enkele begroeide terreingedeelten gesubsidieerd, om zo het zand meer kans te geven om te verstuiven.
Dat heeft tot gevolg dat we nu door rul zand moeten banjeren en ik moet eerlijk bekennen dat dat me niet mee valt.
We steken de Soesterbergsestraat over en krijgen het vervolg van de Soesterduinen met veel heuveltjes. Het is wel een beetje zwoegen vandaag. Dan komen we al gauw langs de Korte Duinen, nog zo’n zandbak, waar het zand ook vrij kan stuiven. Dit maakt de Soester Duinen tot een aardkundig waardevol gebied. In 1997 zijn de Lange en Korte Duinen daarom door de provincie Utrecht tot aardkundig monument verklaard.
In het villadorp Soestduinen, dat ontstaan is in 1863, toen tijdens de aanleg van de spoorlijn hier een station werd gebouwd, staan Annemarie, Jeannette en Barbara ons op te wachten. Och, kom toch eens kijken wat ik op het dienblad vind: heerlijke brokken speculaas. We kunnen ook een sapje pakken.
We komen langs het Openluchttheater Soest, gaan langs de zuidkant van de Lange Duinen weer richting de kantine van de Atletiekvereniging en komen om 12.40 uur aan voor de hoofdrust.
Ik zit te eten met mensen, die interessante verhalen hebben over de lekkere erwtensoep, over slakken die graag onder een bananenschil vertoeven en over de vraag of Sonja kippen in haar tuin zal nemen voor de verse eitjes. Een half uurtje is dan zo om, dus daar gaan we weer. Het is nog droog en 2 graden warmer.
Het tweede gedeelte voert ons voornamelijk door het bosgebied van Soest.
Wat voorspeld was, gebeurt nu: zie de regendruppels door de bomen.
We gaan eerst het landgoed Pijnenburg in. Dit landgoed van 350 hectare grenst aan het grondgebied van Paleis Soestdijk.
Daarna het Willem Arntszbos, dat bestaat uit open terrein, heide, stuifzand, gemengd bos, lanen en een grote akker. Het Arntszbos wordt sinds 1994 beheerd
door stichting Het Utrechts Landschap.
Dan volgt het terrein over de Willem Arntz Hoeve, een voormalig psychiatrisch zorgcomplex waarvan de bebouwing grotendeels nog aanwezig is. Als we dit terrein verlaten, zien we de dames van de verzorging. We mogen een mandarijntje pakken voor de nodige vitamines in deze wintermaand.
Dan is het nog ca. 4 km, zodat we ruim voor donker terug zijn bij de Atletiekvereniging. Het is dan 15.40 uur en weer 5 graden.
Hette, doe de groeten aan de dames en bedankt voor dit mooie Achtje Soest.
Jeannette van Buuren.
Verslag De Avervoordsekruisroute - 28 november 2018 Myriam van den Berg
De weersvoorspellingen beloven niet veel goeds: kil, guur, regen. Zou het nu dan echt gedaan zijn met de mooie zonnige SOP-wandelingen? Maar we laten ons er niet door afschikken. Met een volle auto rijden we vanuit Brabant naar Vaassen. Want we willen bij een wandeling zijn, die georganiseerd is door Rina!
We starten opnieuw in een kantine van een voetbalvereniging. Dat staat garant voor een lekker kopje koffie en een gezellig sfeertje. Langzaam druppelen de wandelaars binnen. De teller blijft steken op 84! Een mooi aantal, waar Rina blij mee is. Ondanks haar blessure gaat ze 2 gedeeltes van de tocht meelopen, maar niet nadat ze rond de klok van 10 de bijzonderheden over de tocht vertelt. De Avervoordsekruisroute, het is een mond vol, het had ook Kerkentocht kunnen heten. Rina meldt dat we er vandaag maar liefst 6 passeren. Er is een oorkonde voor iemand die 144 SOP-tochten gelopen heeft, maar de gelukkige is er vandaag niet. We houden zijn naam nog even stil en de oorkonde gaat de koffer in.
De jas aan en naar buiten, waar het fluitje van Henk laat weten dat het gedaan is met de rust.
We lopen naar het centrum van Vaassen. Langs de mooie dorpskerk komen we op het Marktplein.. Hier krijgen we een leuke verrassing. De kaasboer wacht ons op met kaasblokjes!
De route leidt ons langs Daams' molen, een 8-kantige stellingmolen. In het voorjaar van 2012 is deze opgehoogd met 4,9 meter. Dit is geweest om een vrije windtoevoer te krijgen.
We vangen een glimp op van Kasteel Cannenburch. Rina's volgende wandeling leidt weer langs het kasteel. Dan gaan we het buitengebied in. Smalle weggetjes, mooie boerderijen, sprengen, het riviertje de Grift, er is van alles te zien. We komen door het buurtschapje De Jonas, net ten westen van het Apeldoorns kanaal. Het heeft maar liefst 3 straten: De Jonasweg, Jonas en Hafkamperweg.
Op de carpoolplaats bij de A50 wacht de man van Rina met een metgezel ons op, de 1e wagenrust. Een lekker pakje sap en een koek. We worden koud van het stilstaan. Ik ben dan ook blij als we weer aanstappen. Aan de overkant van de snelweg lopen we door een open agrarisch landschap. De wind en temperatuur doet verlangen naar een muts, sjaal en handschoenen. Maar we laten ons niet kennen. Het is droog en dat is al pure winst, met de voorspellingen van vandaag.
Het valt op dat bij praktisch iedere boerderij wel paarden of pony's in de wei staan. Soms worden we begroet met 
een luid gehinnik. Ook lopen we door een schapenwei, waar de schapen wat onrustig worden van die slange sliert wandelaars. Groepje bij groepje rennen ze tussen ons door en staan dan op afstand, veilig bij elkaar, ons na te staren.
Vlak voor de grote rust komen we op het Avervoorder klompenpad en zien een bijzondere boerderij.
Het bord maakt duidelijk dat dit de herenboerderij Huis Avervoorde is. We lopen aan de rand van een beek, langs een maisakker en komen bij een planken bruggetje. "Waar staat dat kruis voor?", hoor ik zeggen. Het Avervoordse kruis, waar de route de naam aan ontleent. En ik ben er zomaar voorbij gelopen!
Dat kan toch niet, terug...... En ja hoor, daar staat het Zoenkruis. Een integrerende naam. Een Zoenkruis is een monument ter nagedachtenis. Het Avervoordse zoenkruis is in 1571 geplaatst, ter herinnering aan de zoon van de herenboer, die op dit plekje verdronken is in de beek.....
Wij komen echter veilig aan de overkant, via een plank en door behulpzame handen.
Nog iets verrassends! Een akker met kleurrijke wintergroenten, rode kool, maar ook en ik had dit nog nooit gezien, dieppaarse boerenkool.
De centrale rust is opnieuw bij een voetbalvereniging. Ditmaal bij Vlug en Lenig in het buurtschapje De Vecht. En vlug zijn de vriendelijke dames achter de bar. De broodjes kroket en soep staan ons al op te wachten. Goed geregeld Rina!!
Het tweede gedeelte van de route leidt ons door het plaatsje De Vecht. Een oude basisschool uit 1920 en de 4e kerk op de route. We steken een waterloop over en zien een mooie standbeeld. We hebben vandaag al veel beelden gezien: modern en traditioneel, maar ook veel houtsnijwerken..... Opnieuw lopen we langs een oud kerkje, bijna niet als zodanig herkenbaar.
Er vallen wat spetters, zou het nu dan toch gaan regenen? Een enkeling steekt de paraplu op. Maar het mag geen naam hebben.
Het volgend buurtschapje is Beemte. Ook dit is piepklein en bestaat uit net als Jonas uit hoogruit drie straten. Hoe leuk is het om hier te lopen!
Na de brug over het Apeldoorns kanaal treffen we de tweede wagenrust met sapjes, chocolade of koek. We worden vandaag weer prima verzorgd! Twee nog erg jonge dames mogen helpen. En dat vinden ze leuk!
Dan lopen we terug in de richting van Vaassen. Een stukje bebouwde kom en dan zijn we bij de finish. Een zo goed als droge dag, ondanks de voorspellingen, een heerlijke wandeling, prima verzorgd. We zijn blij dat we gekomen zijn.
Rina, bedankt!
Myriam van den Berg
